Thursday, April 11, 2019

වැරදිකරු වෙමි මං.....




මෙය සුනිල් එදිරිසිංහයන් විසින් ගායනා කරනු ලබන ඉතා සංවේදී වූ ගීතයකි. මෙම ගීතයේ පද රචනය, රවී සිරිවර්ධනයන්ගේය. සංගීතය කලිඳු වීරසිංහ සිදු කර ඇත. අඹු සැමියන් අතර ඇති වූ සිත් අමනාප වීමක් පිළිබදව, සැමියා විසින් සිදු කෙරෙන, සෙනෙහෙබර ආමන්ත්‍රණය මෙම ගීතය පුරාවට ඔබේ සවන් වැකෙනු ඇත.

ආදරය, විවාහය යනාදී බැදීම්, විශ්වාසය, පරිත්‍යාගය මත රඳා පවතින බව අප අසා ඇත. එහෙත් එය ප්‍රායෝගික ජීවිතය තුළ හමුවන අවස්ථාවන් ඉතාමත් අල්ප වේ. යම් පුද්ගලයෙක්ට, තමන්ගේ බිරිද, පෙම්වතිය වෙනුවෙන්, සියලු වැරදි තමා වෙත පවරා ගත හැකිද? හෘද සාක්ෂිය තුළ, තමන් නිවැරදිකරුවෙකු බව හොදින්ම දන්නා අවස්ථාවක වුව, තම පෙම්වතියගේ ප්‍රතිරූපය වෙනුවෙන්, සමාජය තුළ, වැරදිකරුවෙක් බවට පත්විය හැකිද? සුනිල් එදිරිසිංහයන් මෙම ගීතය තුළ, දෘශ්‍යමාන කරනු ලබන්නේ, එවන් පරිත්‍යාගශීලි පෙම්වතෙකි. සැමියෙකි.

                                               "මගෙන් වෙන්වී යන්න පළමුව
                                                 වරද මට පවරන්න සොඳුරිය
                                                 ලොවම වැට ළග හිඳී විමසිල්ලෙන්
                                                 වැරදිකරු වෙමි මං 
                                                 ඔබ යන්න සැනසිල්ලෙන්..."

ඔහුගෙන් වෙන් වී යන්නට ප්‍රථමයෙන්, සියලු වැරදි ඔහු වෙත පවරා යන ලෙස, ඇය වෙත කෙරෙන සෙනෙහෙබර ආරාධනාවෙන් මෙම ගීතය ශ්‍රාවක ඔබ වෙත ළගා වෙයි. එහි අරමුණ වන්නේ, සමාජයෙන් ඇයට එල්ල වන සියලු චෝදනා තුළින්,  ඇය නිදොස්කාරිය කිරීමයි. ඔහු තමන්ගෙන් නික්මී යන ඇයට ප්‍රාර්ථනා කරන්නේ, සැනසිලිදායක ජීවිතයකි. මෙලෙස, තමන්ගෙන් වෙන් වී යන අයෙකු දෙස මෙතරම් උපේක්ෂාවෙන් බැලිය හැක්කේ, ජීවිතය පිළිබද යම් අවබෝධයක් ඇති පුද්ගලයෙකුට නොවේද? 

                                               "ඔබේ නිදොස් බව රැඳෙන සිතුවිලි 
                                                 රැගෙන කඩු තුඩු සේ
                                                 මතකයෙන් සිඳලන්න විඳගත්
                                                 හැඟුම් අප සමසේ"

ඔවුන් දෙදෙනා ආදරයෙන් ජීවිතය ගත කරන කාල පරාසය තුළ, ජීවිතයට බොහොම ආදරණිය මතකයන් එකතු කර ගන්නට ඇත. යම් දෙයක් තමන්ගේ අයිතිය තුළ, පවතින කාලය තුළ, සිහිකරනු ලබන මතකයන් බොහොම වින්ඳනීය වේ. එහෙත් තමන් සමීපයෙන් ගිලිහී ගිය පුදගලයෙක්ගේ මතකයන්, විඳවන ජීවිතයකට මඟ සකස් කරයි. එබැවින් ඔබ නිදොස් ලෙස සිතන හැම සිතුවිල්ලක්ම, අපි දෙදෙනාගේ මතකයන් සියල්ල සිඳලීමට, අවියක් ලෙස භාවිත කරන ලෙස, ඔහු ඇයට ආරධනා කරයි. ආදරය මෙතරම්ම පරිත්‍යාගශීලිද?
                                              
                                              "ඔබ නිදොස් කළ ලොවම ඔබ හා 
                                                උරණ වන දවසේ
                                                එන්න පියබඳ පුරුදු ඉදිකඩ
                                                ළගම ඇති පෙරසේ"

අද ඔබව, සමාජය බොහොම ආදරයෙන් පිළිගනියි. අද, ඔබ වෙනුවෙන් එම සමාජය පෙනී සිටියි. එහෙත් එය නොවෙනස්ව, දීර්ඝ කාලීනව පවතියිද? වෙනස්වන ලෝකයේ නොවෙනස්වන එකම දෙය වෙනස්වීම පමණක්ම බව ඔබ අසා නැතිද? අද ඔබ වෙනුවෙන් පෙනී සිටින සමාජය, දිනෙක ඔබට එරෙහිව නැගී සිටිය හැකි බව, ඔහු ඇයට සිහිපත් කිරීම, එබැවින්, සාවද්‍ය නොවේ. නමුත්, එහි ඇති පුදුමය නම්, මුළු ලොවම ඇය වෙත එරෙහි වුවත්, ඔහු ඇයව ප්‍රතික්ෂේප නොකිරීමයි. සැබෑ ආදරය මෙය නොවන්නේද?

ආදරය ලැබීම හෝ නොලැබීම අතර දෝලනය වන්නට පුළුවන. නමුත් අයිතිය මත, ආදරය ගොඩනගා ගැනීමට එහා ගිය, අධ්‍යාත්මික ආදරයක්, එකිනෙකා වෙනුවෙන් කැපවීම, ඉවසීම මත ගොඩනගා ගත හැකි නොවන්නේද? මෙහි ඇති සියලු පැනයන්ට, පිළිතුරු ඔබ සතුයි.



                                                                      අයි.ඒ. සචිනි නිමල්කා

No comments:

Post a Comment